Vlaamse liederendatabank

Heimwee doet ons hart verlangen

Heimwee doet ons hart verlangen
naar de heimat onzer jeugd,
naar de bronzen klokkenzangen,
zwaar van rouw of hel van vreugd;
Zangen uit de oude toren,
hij die waakt en verre schouwt
over ’t dorpje, droomverloren,
kronk’lend aan zijn voet gebouwd.

Heimwee doet ons hart verlangen
naar de geur van brem en hei,
naar de weiden, mist omhangen,
op een morgen in de mei;
heimwee naar het blonde koren,
naar het dennenbos vol peis,
naar de vennen, stijf gevroren,
waar wij slierden op het ijs.

Heimwee doet ons hart verlangen
naar de ouderlijke haard
met zijn rust, niet te vervangen,
met zijn vrede, welbewaard;
heimwee naar de zomerwinden,
heimwee naar hun zoet geruis
in de kruin der groene linden
voor ons oude pannenhuis.