Vlaamse liederendatabank

Het lied der Vlaamse meisjes

Als met hun leeuwenvlaggen,
fris op ons broeders gaan,
de sterke tocht voor Vlaand’ren,
naar wekkende levensdaân,
wij, meisjes, willen zeg’nen
de zwarte klauwende blom.
Wij hebben zó lang vergeten,
maar keren tot Vlaand’ren weer om!
Wij hebben zó lang vergeten,
maar keren tot Vlaand’ren weerom!

Wijl koen de mannen strijden
en bouwen Vlaand’ren groot,
wij vrouwen, willen breken
ons zielen als honingbrood
en rijst het huis van Vlaand’ren
in opene luchten vrij.
Wij zullen de tinnen kronen
met eeuwige bloeiende mei!
Wij zullen de tinnen kronen
met eeuwige bloeiende mei!

Wij dragen ’t mild ontfarmen
als rozen in onze schoot!
Sint Liezebet komt wand’len
door Vlaanderens wee en nood:
want meisjes willen zeg’nen
de zwarte klauwende blom.
Zij hebben zó lang vergeten,
maar keren tot Vlaand’ren weerom!
Zij hebben zó lang vergeten,
maar keren tot Vlaand’ren weerom!