Vlaamse liederendatabank

Mijn land is Vlaanderen

De Noordzee bruist een lied dat brand;
de zeewind draagt het mede.
Het zingt van vrijheid over ‘t land,
van vreugd’ in dorp en stede.
De zonne vuurt de blijheid aan langs
velden, weiden, stromen,
waar steden met hun torens staan,
waar woud en heide dromen.
Daar is’t dat ik geboren werd,
waar moeder mij eens wiegde,
mijn land is Vlaand’ren!
Mijn land is Vlaand’ren,
u mijn liefde, u mijn hart!
Mijn land is Vlaand’ren!
Mijn Vlaand’ren, u mijn liefde u mijn hart!

Uw kunst, al wond’ren van natuur,
die fier uw ziel ontwelden.
In kleur en klank, vol innig vuur,
uw kunst’naars zijn helden.
Alwaar ik mijne schreden richt,
komt mij uw beeld te binnen
en doet mij als een heil’ge plicht,
u immer meer beminnen.
Daar is’t dat ik geboren werd,
waar moeder mij eens wiegde,
mijn land is Vlaand’ren!
Mijn land is Vlaand’ren,
u mijn liefde, u mijn hart!
Mijn land is Vlaand’ren!
Mijn Vlaand’ren, u mijn liefde u mijn hart!

O, schone steden, trots en vroom,
vol heil’ge feest visioenen!
O, stille dorpkes langs de stroom,
waar veld en weide groenen.
Ik min u, stad vol klokgetril
en dorp, ik min u beiden
en ‘t is er, als ik dromen wil,
zo vreedzaam de heide.
Daar is’t dat ik geboren werd,
waar moeder mij eens wiegde,
mijn land is Vlaand’ren!
Mijn land is Vlaand’ren,
u mijn liefde, u mijn hart!
Mijn land is Vlaand’ren!
Mijn Vlaand’ren, u mijn liefde u mijn hart!