Vlaamse liederendatabank

Mijn Vlaanderen

Mijn Vlaand’ren, ik wijd u zo gaarne mijn liedje,
omdat gij het land van de liefde me zijt.
Ik ben er gewonnen, ik ben er geboren.
Zo wilde het God en dat heeft me verblijd.
O land van mijn liefde, o land van mijn lied.
Een schonere leuze dan “Vlaand’ren mijn land” ken ik niet.

Ik voel er de zonne veel milder dan elders.
Ik merk in de hemel een hoger gewolk.
‘k Beluister ’t geruis van uw water en lover.
Mij koestert de taal van uw nijverig volk.
O land van mijn liefde, o land van mijn lied.
Een schonere leuze dan “Vlaand’ren mijn land” ken ik niet.

De wereld is groot en geen wond’ren ontbreken.
Toch blijf ‘k u getrouw zo in vreugd’ als in smart.
Als bergen en zeeen mijn geestdrift ontsteken,
dan spreekt mijn verstand, doch bij u blijft mijn hart.
O land van mijn liefde, o land van mijn lied.
Een schonere leuze dan “Vlaand’ren mijn land” ken ik niet.

Uw bodem, mijn bloed zijn van eender karakter.
Hun vroomheid gedijt als de heerlijkste bloem.
Toen ’t daagde dan was het in Vlaand’ren het Oosten,
met ’t Dietse van schilder en dichtkunst en roem.
O land van mijn liefde, o land van mijn lied.
Een schonere leuze dan “Vlaand’ren mijn land” ken ik niet.