Vlaamse liederendatabank

't Liedje van de bedelzak

Als de boer zijn volk roept, draai ik me nog eens om.
’t Ligt in het hooi zo lekker, vroeg er uit… waarom?
Ja, zo ’t schijnt, ’t is zalig: werken vroeg en vlug…
Maar met al zijn wroeten krijgt de boer een kromme rug!
Deridoe, deridoe, deriedondeine,
Krijgt de boer een kromme rug!

‘k Slenter langs de wegen, ’t zonneke schijnt zo schoon.
’t Mezeke in het lover roept een vlugge toon.
Blaas ik op mijn doedel, ’t geeft de mensen pret.
Open gaat hun broodkast en ze snijden een snee met vet!
Deridoe, deridoe, deriedondeine,
en ze snijden een snee met vet!

’t Weike bloeit vol bloemen, ’t luchteke blinkt zo blauw.
’t Zonneke laait op ’t koren, ’t bos schenkt mij zijn schaûw.
“Goed is ‘t!” zei de Schepper, “Niets stelt mij teleur…”
‘k Wandel door Gods velden, want ik ben zijn inspecteur!
Deridoe, deridoe, deriedondeine,
want ik ben zijn inspecteur!

Krijgt aan duist’re hemel Janneke Maan en zijn kuur,
‘k ture wat naar de sterren, kruip weer in een schuur...
’n Deuntje op mijn doedel, ’n kruiske kort en goed,
‘k draai mij in mijn hooipolk, o, de bedelzak is zoet!
Deridoe, deridoe, deriedondeine,
o, de bedelzak is zoet!