Vlaamse liederendatabank

Testament van een student

In het diepste mijner schoven,
vond ik laatst het testament,
van een jongen die te Loven,
lange jaren bleef student:
Gij die hier na mij zult leven,
klonk het, 'k heb op dit papier,
u mijn laatsten wil geschreven,
vóór mijn laatste pinte bier".
Maak lawijt gelijk de donder.
Leuven ruste nooit in vree.
Keer ze dag’lijks 't bovenste onder,
d'oude Petermannenstee!
Keer ze dag’lijks 't bovenste onder,
d'oude Petermannenstee!

'k Laat u op mijn oude kamer,
neen, te Leuven zegt men kot,
enen stok gelijk nen hamer,
hier en daar van 't vallen bot.
Hij en heeft in geen gevaren,
ooit zijn meesters hand verraân.
Mocht hij u ook lange jaren,
kloek en trouw ter zijde staan.
Maak lawijt gelijk de donder.
Leuven ruste nooit in vree.
Keer ze dag’lijks 't bovenste onder,
d'oude Petermannenstee!
Keer ze dag’lijks 't bovenste onder,
d'oude Petermannenstee!

'k Laat u nog hetgeen m’op aarde
’t kostbaarst’ en het liefste was:
mijne muts die 't al vervaarde,
en mijn vreugdig pintenglas.
Trek die muts u over d’oren.
Draai uw knevels in de wind
en ga u in 't bier versmoren,
bier uit mijne dekselpint!
Maak lawijt gelijk de donder.
Leuven ruste nooit in vree.
Keer ze dag’lijks 't bovenste onder,
d'oude Petermannenstee!
Keer ze dag’lijks 't bovenste onder,
d'oude Petermannenstee!

Zo geraakt g’aan d’oude dagen
zonder enen enk'le traan
en vangt dan de wijze al klagen
bij u jeremiaden aan.
Als hij spreekt van brassig leven
of van schonen tijd verspeeld,
antwoord: 'k ben er lang gebleven,
Maar ik heb m’er nooit verveeld!"
Maak lawijt gelijk de donder.
Leuven ruste nooit in vree.
Keer ze dag’lijks 't bovenste onder,
d'oude Petermannenstee!
Keer ze dag’lijks 't bovenste onder,
d'oude Petermannenstee!