Vlaamse liederendatabank

Twee horsen

Ze stappen, hun bellen al klinken, de vrome twee horsen tegaar.
Ze zwoegen, ze zweten en blinken doet ’t blonde gelijm van hun haar.
Ze stappen, ze stenen, ze stijven de stringen en ’t ronde gareel,
het spant op hun spannende lijven: de voerman beweegt ze aan een zeel.
De wagen komt achter. De rossen, gelaten in ’t lastig geluid
der schokkende, bokkende bossen, gaan, stille en gestadig, vooruit?
Geen zwepe en behoort er te zinken, geen snoer en genaakt er één haar.
Zo stappen, hun bellen al klinken, de vrome twee horsen tegaar.