Vlaamse liederendatabank

Avondwind

Ik lieve, wat des avonds in de winden hangt te neuren...:
die melodijkens zonder zin, die lachen noch en treuren.
Die liedjes tussen lach en leed, waaruit ik voel gedijen,
wanneer m'n mond geen woorden weet, gepeinzen, om te schreien...

Want zelden zongt g'o windelied, langs grijzend' avondwegen,
dat ik van bei m'n wangen niet iets blinkends weg moest vegen...
En toch..., 'k en wete niet waarom dat van m'n wimpers perelt...
Maar zegt me, waarom schreit een blom als 't avondt in de wereld?