Vlaamse liederendatabank

Vlaanderen

Waar Breughel door de velden liep, de Noordzee op de Schelde riep,
waar Rubens in een wereldtaal, de lof zong van ons allemaal,
waar Beaterijs de ridder zag, Egidius op sterven lag,
daar ligt dat vlakke land van mij, een groen weemoedig schilderij.
Vlaand’ren ik heb er geen kleuren genoeg, omje daarmee te versieren.
In elke herberg, in iedere kroeg, zit Brouwer nog kermis te vieren
Guido Gezelle schrijft weer een gedicht, Timmermans schildert zijn Lier.
Vlaanderen krijgt weer een kidnergezicht, vol met Pallieterplezier.

Waar Uilenspiegel grapjas was, waar Ruusbroeck zijn gebeden las,
waar Hadewych, die vrome non, een hoog gesprek met God begon,
waar Reynaert in zijn Malpertuis, bespotte burger, kerk en kluis,
daar ligt dat vlakke land van mij, een groen weemoedig schilderij.
Vlaand’ren ik heb er geen kleuren genoeg, omje daarmee te versieren.
In elke herberg, in iedere kroeg, zit Brouwer nog kermis te vieren
Guido Gezelle schrijft weer een gedicht, Timmermans schildert zijn Lier.
Vlaanderen krijgt weer een kidnergezicht, vol met Pallieterplezier.

Waar dichters met het hart vol pijn, nog lang niet uitgeschreven zijn,
waar onder elke nieuwe boom de zerk ligt van een oude droom,
maar waar de jeugd in een nieuw lied, een groot en mooi Europa ziet,
daar ligt dat vlakke land van mij, een groen weemoedig schilderij.
Vlaand’ren ik heb er geen kleuren genoeg, omje daarmee te versieren.
In elke herberg, in iedere kroeg, zit Brouwer nog kermis te vieren
Guido Gezelle schrijft weer een gedicht, Timmermans schildert zijn Lier.
Vlaanderen krijgt weer een kidnergezicht, vol met Pallieterplezier.