Vlaamse liederendatabank

Daar ligt erbarmen

Daar ligt erbarmen in de avond,
een goedheid die geen grenzen weet.
Die 's avonds geeft z'n hert, z'n handen,
vergeet zo goed z'n eigen leed,
vergeet zo goed, zo goed z'n eigen leed.

Daar ligt vergiff'nis in de avond.
O gij, die 'k 's morgens heb gehaat,
ik viel dat gij ter schemerure,
weer schoon door mijn gedachten gaat,
weer schoon, weer schoon door mijn gedachten gaat.

En liefde ligt er in de avond.
Zóveel, dat ik de wrede man,
die 't schoonste van mijn droom ontwijdde,
des avonds weer beminnen kan,
des avonds weer, des avonds weer beminnen kan.