Vlaamse liederendatabank

Avondliedeke

De klokken hebben door de lucht de vree geluid;
de zonnige lentedag vervaagt en licht stil uit.
Deze avond naakt zoo zacht en duwt de luiken dicht,
en binnen vlamt de stille gloed van 't avondlicht.
't Vaart door de lucht een teer gevoel van kuische lust,
en over land en daken daalt gedegen rust.
't Is avond en nu weet ik weer dat nieuw gelaat me naast,
wiens lijzige adem om mijn haren gaat.
'k Weet hoe mijn teedre oogen mij stil gadeslaan
en streelend voel ik om mijn hals haar armen gaan.