Vlaamse liederendatabank

Lenteavond

Zij wandelen onder 't jonge loof der boomen,
In 't scheemrend licht des laatsten straals der zonne;
Zij wiegen hart en geest in zalige droomen,
Zij fluisteren, zuchten, bij 't geruisch der bronnen,
Of neigen 't hoofd van liefde moe, elkander toe.

En de avond winden zweven door de blaren.
Het schijnt dat angst en lust haar hart beklemmen;
Och! zulk gevoel, dat heeft ze nooit ervaren!
Wat lispelen daar geheimnisvolle stemmen:
Uw hart ontweekt in de eerste min! Bemin! Bemin! Bemin!

Zij voelt dit woord in haren boezem dringen,
Ik min u! glijdt het ook van zijne lippen.
Terwijl zijne armen haren hals omringen,
Laat ze onbewust Ik min haar hart ontglippen;
En heimlijk klinkt door 't lentegroen Hun eerste zoen.