Vlaamse liederendatabank

Het ouderlijk huis

Ik weet er een huis uitverkoren,
Zo dierbaar, zo lief is me geen,
Het huis waar ik en in geboren,
Waarin ik vertoefde nog kleen.
Het huis waar me moeder al zingende wiegde,
Me droeg op heur arm, leerde spreken en gaan,
Waar vader op z'n knie me geriefde
Van sprookjes en wondere daan.

Geen lusthuis van burger of heer
Behaagt me zo zeer
Als 't ouderlijk nestje, zo lief, zo bemind,
Waarin ik vertoefde nog kind.

Ik weet nog de plaats waar we woonden
En aten, geschaard om den dis,
Waar vader en moeder eens troonden
Te midden een kinderkrans fris;
De kamer geopend op plechtige dagen,
De tafel versierd en met spijzen gelaan,
Waar oudren en vrienden en magen
Met ons zaten feestelijk aan.

Geen lusthuis van burger of heer
Behaagt me zo zeer
Als 't ouderlijk nestje, zo lief, zo bemind,
Waarin ik vertoefde nog kind.

Des avonds als 't donkert daarbuiten,
Als 't kil is en huivrig en naar,
Als regen en wind slaan de ruiten,
Hoe goed is 't daarbinnen, niet waar?
Het stevige dak weert de stormen en vlagen,
Het vier in de kachel zo koesterend laait,
Het lampke geeft klaarte als bij dage
En 't kleintje in z'n zetelke kraait.

Geen lusthuis van burger of heer
Behaagt me zo zeer
Als 't ouderlijk nestje, zo lief, zo bemind,
Waarin ik vertoefde nog kind.

Ja zeker, ge moogt het weten:
Al leefde ik tot honderd en meer,
'k Zal nimmer m'n woning vergeten;
Geen andre bekoort me zo zeer.
Ik zie ze des nachts voor me staan in m'n dromen,
En reize ik ook ver, over landen en zee,
'k Herleef als het uur is gekomen
Dat 'k weder m'n drempel betreê.
Geen lusthuis van burger of heer
Behaagt me zo zeer
Als 't ouderlijk nestje, zo lief, zo bemind,
Waarin ik vertoefde nog kind.