Vlaamse liederendatabank

De bloemen en de sterren

Hoe min ik u, vol schone bloemen,
om wie wij zo de lente roemen?
Hoe min ik u, o sterren, glans
der stille nacht aan 's hemels trans.

De wereld is een dubb'le gaarde:
gij, de lieve bloeme, hebt dez' aarde,
en gouden sterren, u is 't veld
der hem'len tot een tuin gesteld.

Gij, bij de dageraad ontloken,
gij, door Gods eng'len aangestoken,
bekoor, bekoor nog lang mijn oog,
schenk aan mijn nacht het heillicht weder:
o bloemen, sterren van hierneder,
o sterren, bloemen van omhoog.